Fleur van Groningen

We zijn fysieke wezens met een skelet, systemen en stelsels, uitwendige delen en interne organen. Van kinds af aan leren de meesten van ons hoe ze daarmee moeten omgaan. Ons lijf wil eten, drinken en slapen, we moeten naar de wc en ons wassen, anders wordt het een beetje vies. Met het fysieke, het tastbare, het zichtbare, houden we rekening. Mensen identificeren zichzelf en elkaar met hun lichaam. Je kan niet doen alsof het er niet is. Maar we zijn ook emotionele wezens. We hebben een emotioneel verteringsstelsel dat onzichtbaar is, maar zich niet laat negeren. Helaas ken ik weinig volwassenen die als kind hebben geleerd hoe ze daar op een constructieve manier mee kunnen omgaan. Deze mensen zullen wel bestaan, maar ze zijn duidelijk in de minderheid. Er zijn veel meer mensen die geleerd hebben hoe ze hun emoties moesten verbergen, negeren, inslikken, rationaliseren, verdringen en opkroppen. Ik ken er zelfs die niet langer beseffen dat ze überhaupt gevoelswezens zijn: ze noemen zichze...

Exact op haar 40ste, vijf jaar na haar bestseller Leven zonder filter, brengt Fleur van Groningen haar nieuwste boek uit. En dat is, merkwaardig genoeg, het resultaat van het kalmer aan te doen. ‘Ik moest stoppen met behagen. Zelfs de dag nadat mijn vader was gestorven, schreef ik alweer.’ Door Katrien Steyaert - Foto Kaat Pype - verschenen in De Standaard Als kind had Fleur van Groningen een voorspellende droom. Ze zag zichzelf tussen twee rijen prikkeldraad in madeliefjes plukken, tot ze uitkwam bij een bak vol brokken puin, waarop een ­figuurtje met een gouden kroon stond. Iemand riep: ‘De koning is daar!’, de bak kantelde en er ­donderden grote brokken puin uit. ‘Ondanks alle pijn in mijn leven focuste ik altijd op die madeliefjes’, vertelt Van Groningen bij de vijver in haar tuin – een ijsvogel flitst in fonkelblauw over het water. ‘Kijk, daar heb je zo’n madeliefje! En ik ben inderdaad sinds de geboorte van Rex, ons “koninkje”, de grootste brokken ­trauma gaan ruimen.’ Al...

Lieve allen, heel blij en dankbaar stel ik jullie de cover van mijn nieuwe boek voor! 'Voelen zonder filter' gaat over constructief omgaan met emoties en herstellen van trauma. Velen van ons groeiden op bij emotioneel onvolwassen ouders en leerden daardoor hun minder fijne emoties te verdringen, met allerlei problemen tot gevolg. In dit boek vertel ik hoe ik leerde om die emoties alsnog te doorvoelen, te plaatsen en te verwerken. Ik onderzoek waar emoties uit voortkomen, hoe lichaam en geest samenwerken en hoe je intuïtiever en authentieker kan gaan leven. En ik doe uit de doeken hoe ik herstelde van traumatische gebeurtenissen en uiteindelijk innerlijke harmonie vond. Deze ervaringen en inzichten kader ik met kennis van verschillende experts. Het is een persoonlijk verhaal dat kan inspireren en ondersteunen. Via onderstaande link lees je meer over het boek en kan je het bestellen per pre-order: zo ben je zeker dat jij een van de eersten bent die een exemplaar ontvangt en betaa...

  Na de rel met Delphine Lecompte: een slachtoffer getuigt Waarover wij niet praten Een gechargeerde open brief van dichteres Delphine Lecompte brak het pedofiliedebat weer open. Zit er werkelijk een pedofiel in elk van ons? Journaliste Fleur van Groningen (39) getuigt over misbruik in haar kindertijd, en ging tussen alle baldadigheid op zoek naar de feiten. Als kind ben ik seksueel misbruikt. En hoewel men kan beweren dat ik ervan hersteld ben – het gaat nu beduidend beter – leef ik met een litteken dat, indien aangeraakt, kan openbreken in rauwe pijn. Dit was, naast de traumatische gebeurtenissen, de ondraaglijke last: de vrees dat ik schuld heb aan wat mij is ‘overkomen’.  Die onterechte overtuiging kwam ik wel vaker tegen bij het lezen over seksueel misbruik en traumaseksualiteit. Kinderen zijn afhankelijk van volwassenen. Als ze moeten toegeven dat er met die grote mensen iets scheelt, hebben ze niemand meer – en wijzen ze zichzelf aan als bron van alle ellende. ...

Is schrijven over pedofilie een mijnenveld dat vermeden moet worden? Ik vind van niet. Het is belangrijk dat we zo goed mogelijk geïnformeerd zijn, de verschillende nuances kennen, alsook de nieuwe inzichten, en dat we met die kennis de juiste omstandigheden creëren om leed zo veel mogelijk te voorkomen en, indien te laat, te verzachten. Is pedofilie een onderwerp waarover iedereen een mening mag spuien? In principe wel, zie het recht op vrije meningsuiting. Maar waar houdt de mening op en begint de belediging, de schade? En hoe zit het met verantwoordelijkheid? Iemand als Delphine Lecompte, die in haar open brief in Humo het onderwerp pedofilie gebruikt om journalist Sven van der Meulen publiekelijk aan te vallen, onderwijl empathie afdwingt voor de ‘niet-praktiserende pedofiel’ (excuus voor de knullige term), vervolgens haar eigen moed om te sympathiseren met de underdog benadrukt, en op de koop toe beweert dat er in ons allen een pedofiel schuilt, ontzenuwt de beladen thematiek ...

Playboy interviewde Fleur naar aanleiding van haar pikante  debuutroman Swingers  en publiceerde vier korte fragmenten.  Tekst: Wim Spijkers. Foto: Seppe van Groeningen ***

In tijden van corona teken ik cartoons om jullie wat op te vrolijken.  Je kan ze bekijken op mijn instagramprofiel en op Facebook! Deel ze gerust!