Fleur van Groningen

Natuurlijk zijn emoties lastig, maar als je ze toelaat heb je er serieus iets aan. Journalist Fleur van Groningen (40) pleit er dan ook voor er juist in te duiken. ‘Emoties die je geen aandacht geeft, doen aan wildgroei.’ Tekst Fleur van Groningen Illustratie Anna Bay Eerder verschenen in Mezza, de weekendbijlage van het Algemeen Dagblad Samen met mijn moeder (70) en zoon (3,5) ben ik te gast op een tuinfeest. Iemand heeft een hond bij. Mijn zoon is bang voor honden. Het dier komt kwispelend op ons af en hij verstopt zich achter mijn benen. Als hij merkt dat ik de hond streel, steekt hij dapper een handje uit. Niet veel later raak ik in gesprek en zie vanuit mijn ooghoek hoe het dier voorbij holt en mijn zoon omver loopt. Die zet het op een brullen. Ik ren naar hem toe, pak hem op. Mijn moeder legt meteen vergoelijkend uit: “Die hond wilde het balletje vangen! ‘t Is nog een jong beest, hij bedoelde het niet slecht, hoor!” Maar mijn zoon blijft hartverscheurend huilen. Ik vraag: “Ben

Voor zichzelf zorgen: het heeft lang geduurd voor Fleur van Groningen het onder de knie had. Haar jeugd leerde haar om niet flauw te zijn, altijd door te zetten en haar gevoelens te verstoppen. Met die gedachtegang maakt ze komaf in haar boeken, ook in het pas verschenen ‘Voelen zonder filter’. En daarmee raakt ze Vlaanderen waar het pijn doet: recht in haar emoties. “Ik beschouw het als mijn roeping om mensen constructief te leren omgaan met hun gevoelens.” interview: Nancy Boerjan foto's: Titus Simoens In Leven zonder filte r vertelde Fleur van Groningen vanuit haar eigen ervaring wat hoogsensitiviteit is en hoe ze daarmee om leerde gaan. Een zoektocht die bijzonder herkenbaar bleek voor velen; het boek ging al meer dan 60.000 keer over de toonbank. Onlangs verscheen Voelen zonder filter waarin ze verder doorgaat op trauma en emotie. Opnieuw doet ze dat aan de hand van haar eigen verhaal, vaak pijnlijk en confronterend maar ook inspirerend, en helder verwoord. “Een boek nie

Deze herfst prijkt Fleur op de cover van Psychologies en op 14 oktober op de cover van de weekendbijlage van De Krant van West-Vlaanderen. Misschien kunnen beiden versies eens met elkaar in conversatie gaan, want de ene is wat engelachtig maar de andere heeft een dark side...  

Als ze zich slecht voelde of piekerde, werd haar zoontje huilerig en kon hij niet slapen. “Dus voelde ik me verplicht om iets aan mijn psychische hygiëne te doe n, ” zegt schrijfster Fleur van Groningen. Dat resulteerde in een intense zoektocht naar het hoe en waarom van haar emoties.         Tekst: Joanie de Rijke     Foto: Carmen De Vos Verschenen in: Knack “Ik zit in de gelukkigste periode van mijn leven . ” Fleur van Groningen zit aan de houten tafel in de tuin van haar dijkhuisje in Bornem , onder een boom met zicht op het water. Ze is net veertig geworden, heeft een nieuw boek geschreven en is min of meer met zichzelf in het reine, concludeert ze op deze warme vrijdagmiddag in september . De vogels zoeken verkoeling in de vijver , de kippen snuisteren rond in de schaduw en Fleurs 3-jarig zoontje Rex komt ons van tijd tot tijd met een verlegen gezichtje elk één chipje brengen. Wat uitstekend smaakt bij straffe koffie met suiker.     “Dat geluk heb ik te danken aan Se