Fleur van Groningen

“Ik ben een zondagskind, ondanks mezelf” Misschien wil ze eeuwig blijven bestaan. Net als de protagoniste in haar debuutroman. Elke dag is het feest en soms verwijst Katrijn Van Bouwel naar zichzelf als kleine Katrijn. Maar dan loert de faalangst om de hoek. Moet ze grenzen stellen. Het volwassen leven dringt zich aan haar op. Met een misselijkmakende angst voor de dood tot gevolg. Portret van een meisje dat haar eigen muze werd. tekst: Fleur van Groningen Deze tekst verscheen eerder in De Morgen Magazine, op 11 februari 2017. Foto’s: Jef Boel. Katrijn Van Bouwel (35) zette zichzelf op de kaart als improvisatie actrice: in 2011 won ze de impro-cup,  niet veel later dook ze op in het humoristische Vier-programma Spelen met uw leven. Ook op Twitter weet ze een publiek te boeien: daar verzamelde ze met haar grapjes en woordspelingen al bijna twaalfduizend volgers. Knack Weekend zag er wat in en nodigde haar uit een proefcolumn te schrijven – inmiddels staat Katrijn tweewekel

Te kst: Fleur van Groningen Deze tekst verscheen in Het Nieuwsblad Magazine op zaterdag 11 februari 2017. Het portret is van de hand van Minne van Groningen. Zes jaar geleden betrokken mijn moeder en stiefvader - toen eind de vijftig- de woning die ze net hadden gebouwd. Het kroost was uit huis, ze konden aan hun leven samen beginnen. Ik was blij, want het was alsof zij hun huwelijk omgekeerd beleefden. Terwijl ze elk al kinderen hadden waren ze aan hun relatie begonnen en het parcours van hun samengestelde gezin verliep niet probleemloos. Voortaan waren ze met  twee. Tijd voor de wittebroodsweken. Een zorgelozer bestaan. Mijn stiefvader plande een carrièreswitch en er was een kleine vleugel in het nieuwe huis waar mijn moeder haar atelier zou vestigen. Daar zou ze eindelijk doen wat ze al haar hele leven wilde: schilderen. Kort daarop kreeg mijn grootmoeder – toen 84 - gezondheidsproblemen. Enkele dagen nadat ze zonder te vallen over een drempeltje was gestruikeld, begon haar