Fleur van Groningen

'Changing Thoughts'  Acryl op doek 150 x 120 Fleur van Groningen

Tenderness Acryl op doek 80 x 90  Fleur van Groningen 2014

Wij vieren nooit Moederdag. Misschien omdat de mijne half Nederlandse is. Die paar keer dat ik haar op die dag een bos bloemen gaf, vond ze dat belachelijk (al zocht ze blij een vaas). Deze zomer vroeg ze me om mee te gaan naar haar meditatiegroepje, toevallig op de avond van Moederdag. Ik zei toe. Niet alleen omdat ik benieuwd was – tenslotte mediteer ik al jaren -  maar ook omdat ik de sentimenteelste van ons getweeën ben. Ik wilde die dag mijn moeder omhelzen. Dus reed ik naar het ouderlijk huis, dat met zijn vriendelijke oranje pannendak tussen de maïs verscholen lag. Het bleek er een zoete inval. De lange tafel was gedekt. Mijn grootmoeder zat op kop, mijn oom was er ook, alsook mijn oudste stiefzus en haar partner, die hun baby net te slapen hadden gelegd. Ik ging nog snel met mijn stiefzus door het raampje van de deur kijken en zag hoe hij, als een warm diertje, onder zijn dekentje lag te woelen. Om ons dan te ontdekken en rechtop in het bedje te gaan staan. In zijn gro

Eisen mannen straks onze voorrechten op? Hoe kunnen we dat voorkomen? … OF WE IN DE ONDERDRUKKING VAN ONZE ECHTGENOTEN FALEN? Een Berlijnse man die boodschappen ging doen in de plaatselijke supermarkt, heeft daar urenlang dood tussen de rekken gelegen. Toen de hulpdiensten kwamen, was het te laat. Volgens de politie lag hij er al 3,5 uur. Blijkbaar had de man een hartaanval gekregen in de groentenafdeling, was hij pardoes neergestort ter hoogte van de bloemkolen en radijsjes. Om roerloos te blijven liggen, zonder dat iemand zich daarover verwonderde. Opmerkelijk, niet? Daar zijn maar twee verklaringen voor. In het slechtste geval leven wij in een tijd waarin onverschilligheid de scepter zwaait. Een deprimerende gedachte. Maar in het beste geval is Berlijn gewoon een hippe stad, volop aangepast aan de nieuwste trend: me-time voor mannen. U weet wel: tijd voor uzelf. En hoe dringender die rust is, des te dramatischer men zich laat neerploffen. In een luie zetel of dampend bad. Ma

Hoofdpijn. Scheve schaatsen. Wippen op commando. ...OF we ons seksleven nog KUNNEN redden? Voor een vrouw is het vaak gissen wat er in een mannenhoofd omgaat. U hebt er, zoals ik, die hen oprecht trachten te begrijpen. En er zijn er die, omdat dat leuker is, zélf beslissen wat er al dan niet in hun hoofd omgaat. Maar er zouden ook vrouwen bestaan die het echt weten. Zoals de Britse Janet Saunders. Een keurige, forse vijftiger, type Hyacinth Bucket. Aan The Mirror vertrouwde zij toe dat zij een seksueel roofdier is: zeer actief in de sponde, hetzij enkel met bezette kerels. Want mevrouw Saunders weet wat alle mannen willen: avontuurlijke seks die ze thuis niet krijgen. Momenteel beleeft zij deze vleselijke geneugten met 13 verschillende mannen. Dat dient u niet letterlijk te nemen: allicht gebeurt dat niet exact terwijl u dit leest en ook niet met allemaal tegelijk. Want het zou om piloten, politiemannen en rechters gaan. En voor dat soort belangrijke figuren is het niet evident o