Remy Amkreutz over 'Mensenkennis'
Wie is de mens eigenlijk? En wat betekent het om vandaag mens te zijn en in contact te staan met anderen?
Het zijn vragen die filosofen zich al eeuwenlang stellen en
waarop geen definitief antwoord te geven valt. Juist daarom is het zo bijzonder
boeiend om de zoektocht van Fleur van Groningen te volgen. Een zoektocht die
vertrekt vanuit een van de allerbelangrijkste eigenschappen van de mens -
verwondering - en waarmee zij zichzelf én de ander beter hoopt te leren
begrijpen.
Toen Fleur voorstelde om, met die vraagstukken in het
achterhoofd, een podcast te maken, waren we bij ‘De Morgen’ snel overtuigd. Het
heldere uitgangspunt én de vele herkenbare thematieken - van hoogsensitiviteit
tot hechting en hoogbegaafdheid - leken ons waardevol in een samenleving waarin
mensen constant met elkaar in contact treden, maar niet noodzakelijk ook de
verbinding kunnen vinden waaraan zij nood hebben.
Wie het pad van ‘Mensenkennis’ - de podcast én dit boek -
heeft gevolgd en haar gesprekken met experten als Birsen Taspinar en met gasten
als Evi Hanssen hoorde en las, weet dat Fleur voor empathie en mildheid staat.
Ze zou het zelf kunnen uitleggen, als (ervarings)deskundige, maar weet vooral
hoe belangrijk het is om te luisteren.
Net daarin schuilt volgens mij het succes van ‘Mensenkennis’
en van Fleur zelf. Ze is geen hemelbestormer. Geen soldaat van het grote, eigen
gelijk. Wel is ze, toch in mijn ogen, een geleider. Ze slaagt erin om vele
lezers en luisteraars het gevoel te geven dat ze gezien en begrepen worden. En
hoewel dat misschien simpel klinkt, is het dat allerminst. Want wie haar al
eens live aan het werk heeft gezien - op een boekenbeurs of een lezing - kan
zien welke valkuilen er rond het podium liggen.
Het zou voor haar maar al te gemakkelijk zijn om als een
soort nieuwe geestelijke of goeroe vanaf het spreekgestoelte raad en
levensadvies te geven. Wellicht verwachten sommige fans dat zelfs van haar.
Maar ze doet dat, gelukkig, niet. Integendeel. Net als een van haar gasten in
de podcast en dit boek, Dirk De Wachter, blijft ze bescheiden over haar eigen
rol. Ze staat in de schijnwerpers, absoluut, maar altijd met oog voor de ander
en diens mentaal welzijn.
Hoewel ze het zelf nooit zo zal benoemen, kan het belang van
haar werk daarom niet worden onderschat. Fleur biedt talloze mensen troost en
geeft hen het gevoel dat ook zij er mogen zijn, in al hun verscheidenheid en
zonder taboes. Alleen al daarvoor, en nog zoveel meer, wil ik haar ongelofelijk
bedanken.
Remy Amkreutz,
hoofdredacteur van ‘De Morgen’