Fleur van Groningen

Hoe leer je jezelf opnieuw vertrouwen na trauma? Fleur van Groningen bundelt inzichten in ‘Veilig bij jezelf’ Fleur van Groningen schreef met  Veilig bij jezelf  een persoonlijk boek over hoe zij dichter bij zichzelf kwam door haar trauma’s te helen. We spraken haar over emotionele veiligheid, zelfregulatie en de kracht van verbinding. ‘Ik zocht onbewust naar mensen die me konden redden. Intussen vertrouw ik erop dat ik mezelf die veiligheid kan geven.’ Tekst: Lotte Philipsen Foto’s: Carmen De Vos Na bestsellers als  Leven zonder filter  en  Voelen zonder filter  duikt auteur en journalist Fleur van Groningen opnieuw in een onderwerp dat haar al jaren bezighoudt: jezelf veilig voelen na trauma. In  Veilig bij jezelf  onderzoekt ze hoe onverwerkte ervaringen uit onze kindertijd – zoals een emotioneel onveilige thuissituatie of een gebrek aan erkenning – zich kunnen vertalen in patronen die ons als volwassene blijven achtervolgen. In het boek ...

In 2017 brak Fleur van Groningen (40) door als auteur met ‘ Leven zonder filter’ over haar ervaring met hoogsensitiviteit, een boek waar het grote publiek zich warm door aangesproken voelde. Later verscheen ‘Mijn kind, mijn spiegel’ over wat de transformatie tot moeder met zich meebrengt aan ervaringen en wijsheid. En in september 2022 was er ‘Voelen zonder filter’. Ook in dit boek vertrekt ze vanuit haar persoonlijke verhaal, waarbij ze verslag uitbrengt van werkelijk leren voelen. In dit boek waagt de auteur zich ook aan een toegankelijke, soms voorzichtig duidende taal, waarbij ze voornamelijk vanuit haar ervaring schrijft, maar toch zorgvuldig geïnformeerd overkomt. tekst: KAREN TERLINCK voor METAFOOR Voor mij heb je echt een gave om te praten in gewone mensentaal. Dat maakt jouw boeken heel toegankelijk voor een breed publiek. FVG: “Die reactie krijg ik wel vaker, zelfs dat er met mijn boeken in de praktijk gewerkt wordt: therapeut en/of cliënt lezen mijn boek en nemen dit...

  Een vriend van me twijfelt tussen twee vrouwen. Laten we hen voor het gemak Annie en Jannie noemen. Niet omdat ze echt zo heten, wel omdat ík het geestig zou vinden dat een volwassen man zich het hoofd breekt over dames die zo heten. En daar dan ernstig over praat, want dat doet hij. Hij weet niet wie te kiezen. Nu heb ik Annie slechts eenmaal ontmoet en maar een paar van haar e-mails aan hem gelezen. Annie lijkt me een saaie truffel. Geen humor, gezeur over wat ze die ochtend gegeten heeft (weer een pannenkoek) en het gaat altijd maar over haarzelf. Nooit stelt ze een vraag. Annie lijkt mij het type dat na haar wilde jaren toch kleinburgerlijk blijkt te zijn. Dat net als haar mama een oer-Vlaams trapgevelhuis betrekt - met zo’n blokhutbrievenbus en een voortuintje vol grind-  om dan met de regelmaat van een koekoeksklok uit de voordeur  te stappen en te zuchten van “Ja, ja, het leven” en “Amai, het is toch wat, allemaal”. Wel heeft ze een mooi snoetje en een lekk...

Sommige krantenkoppen doen geloven dat het tóch nog goed komt met de wereld. Maakte mij blij: “Over het échte leven moet je ook op school leren.” Ik deel die mening. Dat ik leerde schrijven, komt van pas. Maar ik heb er niks aan dat ik mijn boterhammetjes tot parallellogrammen kan versnijden. Ik had liever geleerd hoeveel suiker er in brood zit, zodat ik nu niet met een koolhydratenverslaving zou kampen. Minister van Onderwijs Hilde Crevits ziet ook ruimte voo r verbetering. Zij zat met 24 ouders samen om het secundair onderwijs te evalueren. Gesuggereerd werd om leerlingen voor te bereiden op het échte leven met lessen over geld én zogenaamde snuffelstages, waarbij ze kunnen ‘snuffelen’ in bedrijven, zodat ze later een doordachte studiekeuze maken. Allemaal goed en wel: maar is dat álles? Is geld en werken Het Echte Leven? Geen wonder dat ons land door burn-outs wordt overspoeld. Me dunkt heeft het leven wel meer in petto. Enerzijds ontwaak je dagelijks in hetzelfde lijf dat gewassen...