Heerlijkste tijd van het jaar
Het
Nieuwsblad - 14 Dec. 2016
In mijn vroegere dorp woonden
mensen die zich in december en januari volledig lieten gaan. Dan prijkten er in
hun tuin lichtgevende blauwe ijsberen en roze pinguïns, heupwiegende
kerstmannen, kerstbomen die rond hun as draaiden en flikkerende getallen die het
nakende jaartal aankondigden. Ondertussen schalden de belletjes van een
onzichtbare arrenslee uit een verstopte geluidsbox en bengelden aan het dak
talloze koorden met kerstmannen - geen suïcidale exemplaren, ook al leek dat
wel zo. Ik mocht er niet aan denken om elke dag in dat huis te ontwaken, de
gordijnen te openen en de verongelijkte blik van zo’n opgeknoopte kerstman te
ontmoeten. Of daar ‘s avonds aan tafel uit te kijken op die hectische,
flitsende show, die de hele nacht doorging en vast ook de slaapkamer hel
verlichtte. Maar ik nam aan dat het voor die mensen de heerlijkste tijd van het
jaar was en glimlachte daarom welwillend telkens als ik hun huis passeerde.
Gisteren schoof ik aan bij de kassa
van een winkel waar ik anders nooit kom. Voor me stond een koppel. Zij zag
eruit als Tinkelbel in een winterjas. Hij was meer het type Baloe de beer en
droeg zowel een dikke jas als Crocs in legerprint. Tegen zijn buik klemde hij
een plastic sneeuwman die volgens de verpakking heel luid ‘Merry Christmas’ kon
zingen. Tinkelbel hield dan weer een doos vast met daarop: “Bewegend
kersttafereel met licht- en geluidshow.” Ze keek ernaar en vroeg haar man: “Welk
liedje denkt ge dat deze besneeuwde huisjes zingen?” “Jingle Bells”, antwoordde
hij beslist. Opnieuw glimlachte ik. Ook dit koppel beleefde allicht de
heerlijkste tijd van hun jaar. Tot ik de verbeten uitdrukking op hun gezichten
zag. Mijn blik gleed over de jas en de Crocs met agressieve legervlekken.
Opeens begreep ik het. Dit waren geen mensen die genoten. Dit waren mensen die
wraak namen op hun buren.
Afwisselend geven Fleur van
Groningen en Nico Dijkshoorn hun eigen kijk op de actualiteit.