Met rozen en borstelige knuffelbeertjes?
Met een glanzende gele tuinkabouter?
Met het tussentaaltje van Natalia?
... hoe je je date inpalmt op
Valentijn
‘Met deze make-uptips verleid je elke man’, las ik op de
site van een krant. Nu, dat heb ik vroeger ook vaak geprobeerd, mannen versieren
door ze make-uptips te geven. Maar toen werkte dat niet. Ik gaf nochtans niet
vlug op. Liep hen soms zelfs achterna, het café uit, zwaaiend met een kersenrode
lipstick. Vruchteloos. Lange tijd was ik de eeuwige vrijgezel. En hoe spannend
dat ook moge klinken: als mijn leven toen was verfilmd, had het ongetwijfeld Rummikub & The City geheten. Ik was
een kluns in het verleidingsspel. Reden mannen mij in de supermarkt aan met een
winkelkar waarin louter een fles wijn, een courgette en een pruim lagen, dan
staarde ik hen verbouwereerd aan tot ze wegliepen. Die codetaal kende ik niet.
En nog steeds missen amoureuze hints bij
mij hun doel. Op de site van deze krant zag ik dat je je nagels met
luipaardprint kan verfraaien ‘om hem op
Valentijn het juiste signaal te geven: Rrraauw!’. Nogal een omslachtige
manier om te zeggen dat de aardappels niet gaar zijn, dacht ik. U begrijpt: een
IT-specialist versieren, zou mij ook nooit lukken. Hoe heeft Eva Pauwels dat toch geflikt? ‘Ik
had goesting’, verklaart ze in Story.
Oké. Maar dat kraam je toch niet zomaar uit tegen een wildvreemde die aan je pc
zit te prutsen? Hoewel, als je Eva Pauwels heet waarschijnlijk wél. Daar gaat
mijn theorie over zwoel buikdansen met de usb-kabel in plaats van een sjaal.
En blijkbaar zijn er voordelen aan zomaar alles zeggen wat er in je opkomt. Pauwels bereikte er haar doel mee en doet onze gehele beschaving overbodig lijken. Wat mij plots doet vermoeden dat die het gevolg is van één sentimentele oervrouw die eens wat anders wilde dan het plompe gebaar voor ‘ik heb goesting’ (plus bijbehorende brul). Waarop zij een oerman zo ver kreeg om haar een hartvormige mammoetbout te serveren en zie: de voorloper van het huidige Valentijn was geboren. Misschien verfrissend om het excessieve Valentijnsdiner vanavond nog eens om te ruilen voor zo’n kort maar krachtig: ‘Ik heb goesting’. Maar voor bedeesde of hoofse zielen put ik, bij gebrek aan eigen inzicht, graag romantischer advies uit recent onderzoek.
Scoren doet u met het perfecte Valentijncadeau. Dat is blijkbaar iets wat mannen aan vrouwen geven, niet omgekeerd (ha, vandaar dat mijn zelfgebreide penissokjes met opgenaaide oogjes nooit het beoogde resultaat hadden). Anders zou het Nederlandse webwarenhuis fonq.nl niet alleen hebben geïnformeerd naar wat vrouwen het liefste krijgen maar ook naar wat mannen willen. Niet dus. Wat blijkt? Alle lingerie, parfum en schele knuffelberen ten spijt: vrouwen worden het gelukkigst van een man die uitgebreid voor hen kookt (zo ver zat ik er niet naast met die mammoetbout). Maar… 58 procent gelooft dat hun man dat niet weet en ja, slechts 22 procent van de mannen denkt dat vrouwen een romantisch diner willen. Al beseffen ze allicht niet dat ze dat niet zélf wil koken. Toch krijgen kerels die op dat vlak de mist in gaan, een herkansing: slechts 1 op 5 vrouwen ontvangt graag een persoonlijke liefdesverklaring. Dan zit u bij die andere 4 alvast goed met een kopie van vrouwliefs Valentijnskaart.
Het eenrichtingsverkeer dat dit liefdesfeest kennelijk typeert, stoort mij wat. Maar gezien 72 procent van de mannen tegenover 52 procent van de vrouwen ervan overtuigd is dat Valentijn dit jaar dolromantisch wordt, bemoei ik me er verder niet mee.
Krijgt u echter net als ik haast uitslag van al die opgelegde klefheid maar kunt u de akelige gedachte dat u dus een onattente partner bent, niet van u afschudden? Dan brengt een Amerikaanse studie soelaas. Die onthulde de 30 geheimen van een perfect huwelijk. Op 28: een ruzie beëindigen voor jullie naar bed gaan. Het is dus zéér romantisch (én goedkoop) om vanavond flink boel te zoeken maar het tijdens het tandenpoetsen snel even bij te leggen. Ontroerend, vind ik persoonlijk. Dat wordt een passionele nacht!
En blijkbaar zijn er voordelen aan zomaar alles zeggen wat er in je opkomt. Pauwels bereikte er haar doel mee en doet onze gehele beschaving overbodig lijken. Wat mij plots doet vermoeden dat die het gevolg is van één sentimentele oervrouw die eens wat anders wilde dan het plompe gebaar voor ‘ik heb goesting’ (plus bijbehorende brul). Waarop zij een oerman zo ver kreeg om haar een hartvormige mammoetbout te serveren en zie: de voorloper van het huidige Valentijn was geboren. Misschien verfrissend om het excessieve Valentijnsdiner vanavond nog eens om te ruilen voor zo’n kort maar krachtig: ‘Ik heb goesting’. Maar voor bedeesde of hoofse zielen put ik, bij gebrek aan eigen inzicht, graag romantischer advies uit recent onderzoek.
Scoren doet u met het perfecte Valentijncadeau. Dat is blijkbaar iets wat mannen aan vrouwen geven, niet omgekeerd (ha, vandaar dat mijn zelfgebreide penissokjes met opgenaaide oogjes nooit het beoogde resultaat hadden). Anders zou het Nederlandse webwarenhuis fonq.nl niet alleen hebben geïnformeerd naar wat vrouwen het liefste krijgen maar ook naar wat mannen willen. Niet dus. Wat blijkt? Alle lingerie, parfum en schele knuffelberen ten spijt: vrouwen worden het gelukkigst van een man die uitgebreid voor hen kookt (zo ver zat ik er niet naast met die mammoetbout). Maar… 58 procent gelooft dat hun man dat niet weet en ja, slechts 22 procent van de mannen denkt dat vrouwen een romantisch diner willen. Al beseffen ze allicht niet dat ze dat niet zélf wil koken. Toch krijgen kerels die op dat vlak de mist in gaan, een herkansing: slechts 1 op 5 vrouwen ontvangt graag een persoonlijke liefdesverklaring. Dan zit u bij die andere 4 alvast goed met een kopie van vrouwliefs Valentijnskaart.
Het eenrichtingsverkeer dat dit liefdesfeest kennelijk typeert, stoort mij wat. Maar gezien 72 procent van de mannen tegenover 52 procent van de vrouwen ervan overtuigd is dat Valentijn dit jaar dolromantisch wordt, bemoei ik me er verder niet mee.
Krijgt u echter net als ik haast uitslag van al die opgelegde klefheid maar kunt u de akelige gedachte dat u dus een onattente partner bent, niet van u afschudden? Dan brengt een Amerikaanse studie soelaas. Die onthulde de 30 geheimen van een perfect huwelijk. Op 28: een ruzie beëindigen voor jullie naar bed gaan. Het is dus zéér romantisch (én goedkoop) om vanavond flink boel te zoeken maar het tijdens het tandenpoetsen snel even bij te leggen. Ontroerend, vind ik persoonlijk. Dat wordt een passionele nacht!
HET PRIKBORD VAN FLEUR
* Cartoon v/d week
* Boodschappenbaard
Isaiah Webb heeft blijkbaar niet veel beters te doen dan met zijn gezichtshaar knutselen. En waarom zou je waterpompen in Afrika gaan installeren als je als Mr Incredibeard ook gedroogde spaghetti in je kintapijt kan vlechten? Wel praktisch als je je boodschappentas bent vergeten.
Isaiah Webb heeft blijkbaar niet veel beters te doen dan met zijn gezichtshaar knutselen. En waarom zou je waterpompen in Afrika gaan installeren als je als Mr Incredibeard ook gedroogde spaghetti in je kintapijt kan vlechten? Wel praktisch als je je boodschappentas bent vergeten.
* Anti-zuur
‘Verzuurde Vlaming’ is zo’n beetje de ketchup van de kritiek geworden: het kan overal op maar maakt het niet per se beter. Ook het BIVV doet er aan mee met hun affichecampagne ‘Minder zuur achter het stuur ‘. Dat lijkt op de koop toe een seksistische campagne. Het is immers algemeen geweten dat alleen vrouwen op een bepaalde plaats van hun lichaam een natuurlijke zuurtegraad van 4 PH hebben. Ronduit beledigend.
*
Vikingkus
De origineelste Valentijnskaart werd zo’n 900 jaar geleden gemaakt. Toch als we runologist Jonas Nordy mogen geloven, die een oud Viking bericht op een stuk hout decodeerde: ‘Kus me’. Ik heb er zelf meteen één gemaakt voor mijn lief. Zo’n plank is ook handig als er ruzie van komt.
De origineelste Valentijnskaart werd zo’n 900 jaar geleden gemaakt. Toch als we runologist Jonas Nordy mogen geloven, die een oud Viking bericht op een stuk hout decodeerde: ‘Kus me’. Ik heb er zelf meteen één gemaakt voor mijn lief. Zo’n plank is ook handig als er ruzie van komt.
* Wakaliwood
De Oegandese filmmaker Nabwana Isaac Godfrey Geofrey is de filmstudio Wakaliwood begonnen in een Afrikaanse sloppenwijk. Samen met zijn collega’s maakt hij actie- en horrorfilms vol special effects, voor minder dan 150 euro per stuk. De New Yorkse documentairemaker Alain Hofmans ging een kijkje nemen en mocht als eerste westerling meespelen. Voordien werden sommige acteurs blank geschminkt.
De Oegandese filmmaker Nabwana Isaac Godfrey Geofrey is de filmstudio Wakaliwood begonnen in een Afrikaanse sloppenwijk. Samen met zijn collega’s maakt hij actie- en horrorfilms vol special effects, voor minder dan 150 euro per stuk. De New Yorkse documentairemaker Alain Hofmans ging een kijkje nemen en mocht als eerste westerling meespelen. Voordien werden sommige acteurs blank geschminkt.
filmpje: www.nieuwsblad.be/wakaliwood
(Verschenen in Het Nieuwsblad 14/02/2014)
