Fleur van Groningen

In mijn nieuwe boek Voelen zonder filter staat onder meer een hoofdstuk over narcisme, psychopathie en manipulatie. Immers: als je wilt weten waar je emoties vandaan komen, is het belangrijk dat je leert onderscheiden wat van jou is, en wat van een ander, en meer nog: wat door een ander bij jou wordt opgewekt.  Manipulatie kent vele vormen en veroorzaakt allerlei emoties. Dat jij die emoties beleeft, kan anderen handig van pas komen. Onzeker mensen kopen bijvoorbeeld meer. Bange mensen zijn volgzamer.  Op het einde van dit hoofdstuk, waarin ik de manipulatietechnieken bespreek die vermoedelijke narcisten - ik vat deze personen samen onder de naam Narcissus - gebruikten om mij te besturen, zoom ik uit en ga dieper in op de narcistische of zelfs psychopathische sferen in onze leefwereld. Een fragment: Tot nog toe sprak ik vooral over de Narcissus in menselijke vorm (m/v/x), maar hij kan net zo goed een energie zijn, een ideeëngoed, een verslaving, een organisatie, een geloof....

De dag waarop de waarheid aan het licht komt, is er één waarvan je weet dat je hem niet zult vergeten. Je voert je handelingen net iets trager uit dan anders, alsof je je in een andere tijdzone bevindt. Misschien ben je wel met iets banaals bezig, net als ik. Ik wacht in mijn auto voor een stoplicht dat al verdacht lang op rood staat. Mijn ruitenwissers vegen ritmisch de voorruit schoon. Het is een uur of elf ’s avonds: het wegdek is zwart, de lucht is zwart. In het oranje schijnsel van een lantaarnpaal dwarrelen roestbruine herfstbladeren naar beneden. Net iets trager dan anders. Misschien ben ik niet toevallig in hetzelfde quartier waar het destijds allemaal gebeurde. Ik kijk om me heen. Ook de huizen zijn zwart. Hun deuren gesloten, hun vensters verduisterd. De straatverlichting doet de natgeregende richeltjes blinken. Horizontale en verticale lijnen, alsof de nacht wordt opgedeeld in een simplistische tabel. De dag waarop de waarheid aan het licht komt, huil je geen seconde. W...

In mijn onderbroek lig ik op de behandeltafel, zijn handen vinden de pijn nog voor ik die aangewezen heb. Alsof ze praten met mijn lijf. Weldadig. Hij past Fascia-therapie toe, een therapie die een beroep doet op het zelfhelend vermogen van het lichaam. Het doet me denken aan de cursus Cranio-Sacraal therapie die ik als prille twintiger volgde, waar ik het ritme van de hersen- en ruggenmergvloeistof van patiënten leerde aanvoelen. Een heel bijzondere ervaring: opeens word je andermans pulserende energie gewaar in je handpalmen. Dat klinkt overigens sexier dan het is. Het heeft vooral iets ontroerends, alsof je voor het eerst de hartenklop van een foetus hoort. De essentie van een ander levend wezen. ‘Heb je die ritmische energie ook bij jezelf gevoeld?’, vraagt de Fascia-therapeut. Ik schud van nee: ‘In die tijd was ik vooral gericht op anderen verzorgen.’ Hij legt uit dat hij gedurende zijn opleiding heeft geleerd om tijdens een sessie voor tachtig procent zichzelf te behandelen ...