Fleur van Groningen

Enkele jaren geleden schreef ik een column voor Het Nieuwsblad Magazine over hoogsensitiviteit. Daarin beschreef ik hoe iemand mij als prille twintiger ooit aanraadde om eens het boek Hoog Sensitieve Personen  (HSP) van Elaine Aron te lezen. Ik kocht het maar ik las het niet. Ik had toen al een hekel aan hokjesdenken en het laatste wat ik mezelf - na jaren van gepest te worden- wilde aandoen, was een nieuw etiket. Wat me ook niet aansprak: het gevoel van superioriteit dat sommige mensen aan hun hoogsensitiviteit menen te ontlenen. Of juist een perfect excuus voor de eeuwige slachtofferrol. Ikzelf voel me evenwaardig - en soms helaas minderwaardig- aan mijn medemens en geloof dat de slachtofferrol enkel kortstondig kan helpen bij een verwerkingsproces. Op de lange duur werkt die rol juist zeer beperkend omdat je je verantwoordelijkheid niet opneemt en jezelf alle macht over je leven ontzegt. Hoe dan ook, op mijn zesentwintigste las ik het boek toch. En ik herkende er meteen zo ...